Świąteczne co nieco.

We Florencji, miejscowi świętują 350-letnią tradycję zwaną Scoppio del Carro, czyli inaczej “eksplozja wozu”. Ozdobny wóz wypełniony fajerwerkami jest prowadzony przez ulice miasta przez ludzi ubranych w 15-wieczne kostiumy by w końcu zatrzymać się przez Duomo (katedrą). Arcybiskup Florencji, odpala zapalnik podczas Mszy Wielkanocnej i wóz zmienia się w pokaz fajerwerków. Tradycja ta pochodzi z czasów Pierwszej Krucjaty i ma zapewnić obfite plony.

W Skandynawii, dzieci przebierają się za wiedźmy i chodzą ulicami prosząc o czekoladowe jajka. Mają umalowane twarze i chusty na głowie, a w ręce gałązki wierzby ozdobione piórkami.

No proszę. W artykule znalazła się nawet nasza tradycja – Śmigus Dyngus. Nie będę oczywiście pisała na czym ona polega, zna ją każdy, ale powiem wam, że nie należy ona do moich ulubionych. Co więcej, w niektórych regionach Polski zamiast wody, mężczyźni używają wody kolońskiej… To chyba jeszcze gorsza wersja tej tradycji. Przynajmniej dla mnie. Śmigus Dyngus ma swój początek w Chrzcie Mieszka I, który miał miejsce w 966 AD.

Nie zapomnij widelca jeżeli znajdziesz się kiedyś w tym francuskim mieście w Poniedziałek Wielkanocny. Każdego roku, gigantyczny omlet jest serwowany na rynku głównym. Do jego zrobienia zużywa się 4500 jajek i można poczęstować nim aż 1000 ludzi! Historia omletu jest taka, że kiedy Napoleon i jego armia podróżowali przez południe Francji, zatrzymali się w małym mieście. Napoleonowi tak posmakował tamtejszy omlet, że zamówił u lokalnych mieszkańców naprawdę dużą porcję dla całej swojej armii na następny dzień.

Bardzo ciekawa tradycja według mnie. Rankiem, w Wielką Sobotę odbywa się tradycyjne „rzucanie donicami” Ludzie rzucają przez okno nie tylko donice, ale również garnki, patelnie i inne wyroby gliniane, rozbijając je o ziemię. Niektórzy mówią, że zwyczaj ten pochodzi od Wenecjan, którzy w Nowy Rok wyrzucali wszystkie swoje stare rzeczy. Inni wierzą, że wyrzucanie garnków symbolizuje powitanie wiosny i sadzenie roślin w nowych donicach. 

W Wielki Czwartek, w Średniowiecznym mieście Verges w Hiszpanii, odbywa się tradycyjny taniec o nazwie “dansa de la mort” (“taniec śmierci”) Odgrywając sceny z Męki Pańskiej, wszyscy przebrani są w kostiumy przedstawiające szkielety i idą w paradzie ulicami miasta. Makabryczny taniec rozpoczyna się o północy i trwa około trzech godzin, aż do rana. 

To wszystko co dla was przygotowałam. A wy kochani jakie macie ulubione tradycje u siebie w regionie, w waszej rodzinie? Może spodobała wam się któraś z wyżej wymienionych? 🙂

Dla wielu z was będą to Święta radosne, spełnione, dla innych radosne w oczekiwaniu, a dla jeszcze innych Święta z kolejnym krzyżem niesionym na plecach. Życzę wam więc, by Zmartwychwstanie Jezusa pokazało wam, że są rzeczy, które trudno objąć rozumiem. Że przez ten krzyż dokonało się Zbawienie. Nie traćcie wiary i nadziei w sens tego wszystkiego. Nie zawsze nasza droga usłana jest różami, ważne, żeby prowadziła tam, gdzie czeka na nas On.