-
Mała duża kobietka.
Misia od rana miała focha jak my to nazywamy. Wszystko jej przeszkadzało. A to, że nie ten ręczniczek dostała do wytarcia buzi, a to, że za późno podałam jej koszulkę do założenia, a to, że nie domyśliłam się, o co jej chodzi, gdy obrażona słodko tupnęła nóżką. Dziewczynki stoją w przedpokoju i żegnają się z dziadkami. Zwykle wygląda to tak, że rzucają się im na szyję i ściskają, pytając kiedy zobaczą się następnym razem. Elsa już dawno dała im całuska, a zmarszczona Misia szukała czegoś w kieszeni kurtki. Po chwili wyjęła z niej jedną z pomadek, które kupiłam dziewczynkom na zimę, i posmarowała usta. Kiedy babcia klęknęła przed nią i zapytała,…
-
Adorator.
Chodziłam do przedszkola z niejakim Adasiem. Miał duże oczy i kręconą łepetynkę. Bardzo podobał się mojej mamie, więc za każdym razem kiedy spotykałyśmy go z jego mamą, mówiła do swojej koleżanki, że to jej “zięć”. Szczerze mówiąc nie cierpiałam tego. Adaś i ja patrzyliśmy na siebie skrzywionym wzrokiem nie rozmawiając. Potem trafiliśmy do tej samej klasy podstawówki, ale nic nie zanosiło się na to, by faktycznie miał wejść do naszej rodziny. Był sympatyczny, ale zupełnie nie w moim guście i nie mówię tylko o wyglądzie. Spotkałam go nawet po wielu latach, był już żonaty i miał dziecko. Dla mnie pozostał takim po prostu sympatycznym “miśkiem” 🙂 Myślę, że wtedy tak…
Może Ci się spodobać
Adopcja dziecka starszego. Początki.
Jak Iga Jaśka całowała
Skąd się biorą dzieci w brzuchu.
-
Flajdel Smakonus.
– Mamusiu, nie lubię tej pasty w przedszkolu, co jest na śniadanie, powiedziała dziś rano do mnie Elsa. – A z czego ta pasta?, zapytałam. – Z winogronek. Podejrzewając, że chodzi jej o jakąś pastę jajeczną lub rybną, której sama nie cierpiałam, kontynuowałam rozmowę. – Niemożliwe, żeby była z winogronek. Przecież lubisz winogronka, są dobre. – No tak, to nie winogronka. Ale wiem, jak się nazywa ta pasta. – Jak? – Flajdel Smakonus. Słysząc to mało nie zadławiłam się bułką, którą właśnie przeżuwałam. – To chyba kochanie jakaś łacińska nazwa?, ośmieliłam się stwierdzić. – Tak, tak, łacińska, odpowiedziała z poważną miną moja starsza córka, po czym wróciła do zajadania płatków…
-
Wizyta u jeZUSka.
– Mamusia, jedziemy do domu?, zapytała J. kiedy wczoraj odebrałam ją ze żłobka. E. czekała już na nas w samochodzie. – Nie kochanie, jedziemy teraz spotkać się po drodze z tatusiem i razem musimy jechać do ZUSu. – Tak? A gdzie jest tatuś?, dopytywała zaciekawiona J. – Tatuś jedzie z pracy i spotkamy się na parkingu przy Biedronce. – Idziemy do Biedronki? – Nie, tylko spotkamy się tam z tatusiem. Po kilkunastu minutach wchodzimy do budynku ZUSu, J. rozgląda się i pyta: – A gdzie Jezusek? – Jaki Jezusek? Tu nie ma Jezuska. Musimy załatwić pewną sprawę i wracamy do domu. – Gdzie jest Jezusek?! Poszukam. Chyba się schował. J.…
Może Ci się spodobać
Historia pewnej miłości.
Ciężar, który przyszło nam nieść.
Uwaga! Zmiany na blogu.
-
Bajka o Siusiaczku
~ Mamusiu, przeczytaj książeczkę o Siusiaczku, poprosiła nas ostatnio J. Spojrzałam wymownie na męża, wzruszył ramionami kręcąc przy tym głową i dając mi do zrozumienia, że nie wie o co chodzi. Zapytałam więc moje dziecko o jakiego “siusiaczka” chodzi. ~ Siusiaczka!! Powtarza J. denerwując się coraz bardziej, że nie wiemy o czym mówi. Biorę ją więc za rekę i proszę: ~ J. czy możesz pokazać nam tę książeczkę “O Siusiaczku”? Tym razem ona marszczy czoło, a jej mina zdaje się mówić “Jejku, jacy ci rodzice są nieogarnięci, toż to mówię kolejny raz, o którą książkę mi chodzi a oni nic!” Podchodzimy razem do półki, z niepokojem patrzę po co sięgnie moja…
